طراوت و شادابی را به ارمغان می‌آورد و به لطافت روزهای سبز بهاری بود. آب بود جاری شد تا پاک نماید، باران بود تا طراوت ببخشد و بهار بود تا غم‌ها را با سبزه کوهساران از دل‌ها برباید. او ره‌یافته‌ای دیگر به حریم سعادت و جاودانگی، مردی از تبار شجاعت و غیرت و ایثار، از تبار کسانی که در سایه بندگی خداوند و ترک گناه به مقام آزادمردی و شهامت دست یافتند.
شهید سید علی‌اکبر موسوی، در نهم آبان ماه 1338 در خانواده‌ای مذهبی در روستای فامرین از توابع شهرستان کمیجان، دیده به جهان گشود وی تحصیلات ابتدایی را در همان روستا و راهنمایی و متوسطه را در شهر اراک گذراند. ایشان ضمن تحصیل در مبارزات علیه رژیم با شرکت در راهپیمایی‌ها و تظاهرات شرکت می‌کرد. پس از اخذ دیپلم در رشته علوم تجربی و با آغاز جنگ تحمیلی به عنوان سرباز ارتش در جبهه‌های غرب کشور حضور یافت و به عنوان خمپاره‌انداز در لشکر 64 ارومیه به فعالیت پرداخت. مرزداری با ایمان، مؤمنی فداکار، که درس فداکاری و ایثار آموخته در مکتب ناب اسلام محمدی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) را در سنگرهای پر از صفا و یکرنگی جبهه‌های حق علیه باطل به اجرا در می‌آورد. روستانشین مخلص، تربیت یافته در دامان مقدس پدر و مادری بزرگ که همچون همه پدران و مادران شهدا درس صبر و استقامت و نیک‌خویی را به ما آموختند. آنانی که رضای الهی را بر رضای خویش مقدم ساختند و سرمست از محبت به مولای خویش امام حسین (علیه السلام) فرزندان خود را در قربانگاه کربلای ایران قربانی جاودانگی کربلای سید و سالار شهیدان کردند.
سید اکبر سرانجام پس از دو سال خدمت در روزهای پایانی حضورش در منطقه جنگی و شرکت در عملیات والفجر 2 در ارتفاعات حاج عمران در اول مردادماه 1362 بر اثر اصابت گلوله دشمن به سرش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. پیکر مطهر شهید در زادگاهش به خاک سپرده شد.
